പ്രണവം

ഭഗവദ് ഗീതാപഠനം 340 ആം ദിവസം അദ്ധ്യായം-10 ശ്ലോകം 40 Date 24/5/20l 6

നാന്തോfസ്തി മമ ദിവ്യാ നാം വിഭൂതി നാം പരന്തപ
ഏഷ തുദ്ദേശ തഃ പ്രോക്തഃ വിഭൂതേർ വിസ്തരോ മയാ
            അർത്ഥം
അല്ലയോ അർജ്ജുന,എന്റെ ദീവ്യങ്ങളായ വിഭൂതികൾക്ക് അവസാനമില്ല ഇപ്പോൾ പറയപ്പെട്ട വിഭൂതിവിസ്തരമാകട്ടെ ഒരു ചുരുക്കം മാത്രമാകുന്നു
41
യദ്യദ്വിഭൂതിമത് സത്ത്വം ശ്രീമദൂർജ്ജിതമേവ വാ
തത്തദേവാവഗച്ഛ ത്വം മമ തേജോ അംശ സംഭവം
         അർത്ഥം
മഹിമയുള്ള തോ, ഐശ്വര്യമുള്ളതോ ഉൾക്കരുത്തുള്ള തോ ആയി ഏതൊക്കെയുണ്ടോ? അതോക്കെയും എന്റെ തേജസ്വിന്റെ അംശത്തിൽ നിന്നുണ്ടായ വ തന്നെ എന്ന് നീ അറിഞ്ഞു കൊൾക
42
അഥവാ ബഹുനൈതേ ന കിം ജ്ഞാതേ ന ത വാർജ്ജുന
വിഷ്ടഭ്യാഹമിദം കൃത്സ്നം ഏകാം ശേന സ്ഥിതോ ജഗത്
         അർത്ഥം
അർജ്ജുന, അല്ലെങ്കിൽ ഇങ്ങിനെ ഒരു പാടറിഞ്ഞത് കൊണ്ട് നിനക്കെന്ത് പ്രയോജനം? ഞാൻ എന്റെ ഒരംശം കൊണ്ടു മാത്രം ഈ ജഗത് മുഴുവൻ താങ്ങിക്കൊണ്ട് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നു
            വിശദീകരണം
ഭഗവാൻ പറയുന്നു എന്റെ വിഭൂതികൾക്ക് അവസാനമില്ല ഉദാഹരണമായി ചിലതൊക്കെ പറഞ്ഞു സർവ്വ ചരാചരങ്ങൾക്കും ബീജം ഞാൻ തന്നെ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ മതിയല്ലോ മാത്രമല്ല പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ കഴിയാത്ത വിഭൂതികളെ പ്പററി എല്ലാം പറഞ്ഞാൽ അത് കൊണ്ട് നിനക്കെന്ത് പ്രയോജനം? അതിനാൽ മഹിമയുള്ളതും ഐശ്വര്യമുള്ളതും ഉൾക്കരുത്തുള്ളതുമായ എന്തുണ്ടോ അവയൊക്കെ എന്റെ വിഭൂതി എന്നറിയുക എന്റെ ഒരംശം കൊണ്ടാണ് ഈ ജഗത്തൊക്കെ താങ്ങി നിർത്തുന്നത്
       ഇവിടെ പറയുന്ന കാര്യത്തിൽ ഒരു കാര്യം ശ്രദ്ധിക്കണം ഒരംശത്തിൽ താങ്ങി നിർത്തുന്ന ഈ ജഗത്തിന്റെ ചെറിയ സുഷ്മമായ അംശമാണ് മനുഷ്യൻ അപ്പോൾ അവനവനിൽ തന്നെയാണ് ഈശ്വരൻ എന്ന് പറയുമ്പോൾ ഭൂരിഭാഗം ഈശ്വര ചൈതന്യവും ഈ ജഗത്തിന് പുറത്താണ് എന്നു വന്നു അപ്പോൾ പ്രാർത്ഥന നിർബ്ബന്ധം എന്ന ഒരു ആശയം ഇതിൽ നിന്നും വരുന്നു പ്രതിഷ്ഠാകാരന്റെഉള്ളിൽ നിന്ന് വിഗ്രഹത്തിലേക്ക് ആവാഹിക്കപ്പെട്ട ഈശ്വര ചൈതന്യം മറ്റു ക്രിയകളിലൂടെയും ഭക്തരുടെ സമർപ്പണം മൂലവും കൂടുതൽ ചൈതന്യവത്താകുന്നു

     പത്താം അദ്ധ്യായം ഇവിടെ പൂർണ്ണമാകുന്നു ഇനി തിരിഞ്ഞുനോട്ടം