പ്രണവം

വിവേക ചൂഡാമണി--ശ്ലോകം -173 തിയ്യതി--8/1/2017

സുഷുപ്തികാലേ മനസി പ്രലീനേ
നൈവാസ്തി കിഞ്ചിത് സകലപ്രസിദ്ധേഃ
അതോ മനഃകല്പിത ഏവ പുംസഃ
സംസാര ഏതസ്യ ന വസ്തുതോ/സ്തി.
                അർത്ഥം
സുഷുപ്തി സമയത്ത് മനസ്സ് ലയിച്ചു പോകുമ്പോൾ ജഗത് തീരെ ഇല്ല എന്നത് എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും അനുഭവമുള്ള കാര്യമാണല്ലോ! അതിനാൽ ബദ്ധനായ പുരുഷന്റെ അതായത് ജീവാത്മാവിന്റെ സംസാരം അതായത് ഭൗതിക ജീവിതം കേവലം മനഃകല്പനയാകുന്നു. പരമാർത്ഥത്തിൽ സംസാരത്തിന് ഉണ്മയില്ല.
            അതായത് ഉറക്കത്തിൽ ഈ ജഗത്തിനെ പ്പറ്റി ഒന്നും നമുക്ക് ഓർമ്മിക്കാൻ കഴിയില്ലല്ലോ! അപ്പോൾ ചില സമയത്ത് നമുക്ക് ഓർക്കാം ചില സമയത്ത് ഓർക്കാൻ കഴിയില്ല എന്നു പറയുമ്പോൾ ഉണർന്നിരിക്കുന്ന സമയത്തെ ഒരു മനഃകല്പനയാണ് സംസാരം എന്നാണ് ശങ്കരാചാര്യർ പറയുന്നത്!
174
വായുനാ നീയതേ മേഘഃ
പുനസ്തേനൈവ നീയതേ
മനസാ കല്പ്യതേ ബന്ധോ
മോക്ഷസ്തേനൈവ കല്പ്യതേ.
                  അർത്ഥം
കാറ്റ് മഴക്കാറിനെ അടിച്ചു കൊണ്ടു പോകുന്നു.ആ കാറ്റ് തന്നെ കാറ്റിനെ അടിച്ചു തുരത്തുന്നു.ബന്ധത്തെ കൽപ്പിക്കുന്നത് മനസ്സാണ് .മോക്ഷത്തെ കൽപ്പിക്കുന്നതും മനസ്സ് തന്നെ

          ഇവിടെ ബന്ധങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള മോചനമാണ് മോക്ഷം എന്ന് പറയുന്നത് (തുടരും)