പ്രണവം

വിവേക ചൂഡാമണി ശ്ലോകം 38

ദുർവ്വാരസംസാര ദവാ ഗ്നി തപ്തം
ദോ ധൂയ മാനം ദുരദൃഷ്ടവാ തൈ:
ഭീതം പ്രപന്നം പരിപാഹി മൃത്യോ:
ശരണ്യ മന്യം യദ ഹം ന ജാനേ
            അർത്ഥം
തടുക്കാനാകാത്ത സംസാരമാകുന്ന കാട്ടുതീയിൽ പെട്ടു .പൊരിയുന്നവനും പാപങ്ങളാകുന്ന എതിർകാറ്റുകളാൽ വീണ്ടും വീണ്ടും ഉലയ്ക്കപ്പെടുന്നവനും ഭീതനും അവിടുത്തെ ശരണ മടഞ്ഞവനും ആയ എന്നെ മരണത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ചു അരുളേണമേ! അങ്ങല്ലാതെ വേറെ ആരും ശരണീയനായിട്ട് ഞാൻ കാണുന്നില്ല
39
ശാന്താ മഹാ ന്തോ നിവ സന്തി സന്തോ
വസന്തവല്ലോകഹിതം ചരന്ത:
തീർണ്ണാ: സ്വയം ഭീമ ഭവാർണ്ണവം ജനാൻ
അഹേതു നാ ന്യാന പി താ രയന്ത:
             അർത്ഥം
ശാന്തരും ബ്രഹ്മജ്ഞരും ഭയങ്കരമായ സംസാര സമുദ്രത്തെ സ്വയം തരണം ചെയ്യുന്നവരും തനിക്കായി യാതൊരു പ്രയോജനവും ഇച്ഛിക്കാതെ മററുള്ളവരേയും കരകയറ്റുന്നവരും വസന്ത ഋതു പോലെ ആളുകൾക്ക് ഹിതം ആചരിക്കുന്നവരും ആയ സജ്ജനങ്ങളുണ്ട്
        വിശദീകരണം
ജീവിത ദുഖങ്ങളെ കാട്ടുതീ ആയിട്ടും പാപകർമ്മങ്ങളെ തീ ആളിക്കത്തിക്കുന്ന കാറ്റായിട്ടും ഇവിടെ സങ്കൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു
അങ്ങനെയുള്ള ജീവിതത്തിലെ മരണത്താൽ നിന്ന് എന്തിനാണ് രക്ഷ? മരിച്ചാൽ ഈ ദുരിതം തീർന്നില്ലേ? എന്ന് ചോദിച്ചേക്കാം ഇവിടെ മരണം സ്വാഭാവിക പ്രക്രിയ ആണ് അപ്പോൾ ഈ പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് എന്തർത്ഥം എന്നും തോന്നിയേക്കാം മരണത്തിൽ നിന്നും രക്ഷ വേണമെങ്കിൽ ജനിക്കാതിരിക്കണം ജനിച്ചാൽ മരണം ഉറപ്പാണ് താനും അപ്പോൾ മരണത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞത് ഇനി ജനിക്കാതിരിക്കണം എന്നും മോക്ഷം വേണം എന്നുമുള്ള അർത്ഥത്തിലാണ്